Ανάγνωσμα για τις διακοπές...

Λ. Σταυριανός

            Τώρα πια που οι εξετάσεις τελείωσαν... και καθώς όλοι ψάχνουν κάτι να διαβάσουν το καλοκαίρι, να η πρότασή μου! Πρόκειται για ένα παλιό σχολικό βιβλίο Ιστορίας, την Ιστορία του Ανθρώπινου Γένους. Όταν ήμουν μαθητής είχα την τύχη να το βρω μπροστά μου, λίγο πριν καταργηθεί για πάντα. Ως συνήθως, στο Σχολείο δεν είχαμε προλάβει να μελετήσουμε ούτε το μισό, παρά τις προσπάθειες της καθηγήτριάς μας. Δεν πειράζει όμως, άσχετα από το Σχολείο, το ρούφηξα όλο μόνος μου.  Μου είχε προκαλέσει τόση περιέργεια και το διάβαζα με τόση μανία όσο ελάχιστα βιβλία στη ζωή μου. Στις σελίδες του διάβασα για πρώτη φορά για το ΔΝΤ (!), οι σελίδες του με ώθησαν να σκέφτομαι τι ακριβώς είναι η "πρόοδος" (αυτό που σήμερα έχει μετονομαστεί "ανάπτυξη") και οι σελίδες του με έκαναν για πρώτη φορά να αναρωτηθώ : "Πώς γίνεται άραγε κανείς ευτυχισμένος";   

       Το βιβλίο καταργήθηκε, νομίζω τρία χρόνια μετά από τη δική μου συνάντηση μαζί του. Είχε συναντήσει τεράστιες αντιδράσεις από την εκκλησία και από ορισμένους "πνευματικούς ανθρώπους" από αυτούς που μετά περιδιάβαιναν τα κανάλια. Όταν είχα μάθει την κατάργησή του μου είχε φανεί ιδιαίτερα περίεργη.  Σήμερα κατανοώ πλήρως τη στάση των αντιδρώντων.  Άλλωστε τι δουλειά έχει ο ελληνισμός με το ΔΝΤ ; ...

       Ο καημός μου ήταν πάντα ότι το ταλαιπωρημένο αντίτυπο που είχα στη βιβλιοθήκη μου, ήταν έκδοσης του 1990, αρκετά μεταγενέστερης από την πρώτη έκδοση του 1984.  Πάντα υποπτευόμουν ότι η πρωτόλεια έκδοση ήταν διαφορετική του κειμένου που εγώ είχα διαβάσει. Ένιωσα λοιπόν μεγάλη ευτυχία όταν βρήκα στο scribd την αρχική έκδοση.

Καλό  διάβασμα!

Υ.Γ.  Πριν λίγους μήνες, σε ένα μάθημα Γεωγραφίας της Α΄ Γυμνασίου, η συζήτηση ζεστάθηκε και φτάσαμε στο πρόβλημα της πείνας. Ως δάσκαλος, ως γονιός και ως άνθρωπος, ντράπηκα όταν κατάλαβα ότι οι περισσότεροι μαθητές δεν γνώριζαν καν ότι στον πλανήτη μας υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν από πείνα. Αυτή η ανάρτηση είναι κατά κάποιο τρόπο αίτημα εξιλέωσης για την αποτυχία που νιώθω...  Ναρκωμένοι στην ευζωία μας, έχουμε αποτύχει να ευαισθητοποιήσουμε  τους νεότερους για ο,τιδήποτε. Οι "αντιδρώντες" έχουν νικήσει. Αλλά πάλι, μήπως έχουν δίκιο; Άλλωστε, μήπως πεινάνε τα Ελληνόπουλα;